Περιγραφή ΣΕΡΕΝΑΤΑ Νρ.272-7-2017 Έργο 28 αρ. 14 Η νύχτα πέφτει, αμαρτωλή,Κι είναι της κόλασης παιδί,Η κάθε νύχτα.Γιατί απ’ την κόλαση οι καπνοί:Αυτοί σκοτίζουνε τη γηΒγαίνοντας απ’ τα χάσματαΤα υπόγεια, με τεχνάσματα.Αυξάνονται, πυκνώνουνε,Σκότος εξαπολύουνε,Και τέλεια μας σκοτώνουνε. Στις σερενάδες των αυλώνΒακχιάζω εγώ, στα βράδια μου,Μουσικά. Των αμαρτωλώνΚαπνών εισπνέω τη χόβοληΚαι σατανογυναίκεςΜαυλίζω και βατεύω,Την αμαρτία γυρεύω.Μα, ομολογώ το σφάλμα.Αυτό είναι κάποιο άλμα. Ωστόσο, δεν υπόσχομαι.Οι θηλυκοί αυτοί δαίμονεςΠάντα θα με κατέχουνε.Πάντα θα με συντρέχουνε,Και, σαν πλησιάσει ένα πρωίΘα με ρουφήξουνε στη γη.