Περιγραφή Αυτά τα πράγματα εκεί έξωπου τραγουδάνεκι αυτά τα πράγματα εδώ μέσαπου ουρλιάζουνμε το γάντι ουρλιαχτό δε γίνεταιγι’ αυτό γονατίζουν σαν πρόβατα τα βουνάμ’ αμορτισέρ δαμάσκηνα πίξελ και σαντιγί γιορτάζει μόνη η πλάσηκι η πόλη μοιράζεισύννεφα ματιές οσμέςκι οι φωνές κι ο αέραςκαι τα φιλιά στους δρόμουςαπόσταγμα μεγεθυμένο κυβιστικάθα ’πρεπε να ζωγραφιστείαν δεν υπήρχε*Έτσι τελειώνουν όλαδεν υπάρχει θρίαμβοςδεν υπάρχει κανείςμια μυρωδιά μόνοη πιο παλιάκοφτερή σαν χαρτίλευκή και σιωπηλήσαν τον κόσμοπροτού γαβγίσει το σκυλίόταν τα βότσαλα ήταν ανέπαφα και η θάλασσα καινούργια*Η ποίηση ως φόρμα βολεύειόπως πετάς πέτρες πλατιέςστο κύμαενώ κατά βάθοςθες ν’ αλλάξεις ζωήαλλά τίνος ζωή*Θυμάμαι τα καλοκαίριπροτού γίνουν μπλε ύστερα ήρθαν τ’ άλλα αέρας κύματαμάτια