Μόλις η θλίψη βαρύνει το σώμα όπως το γάλα βαραίνει το στήθος μια ταξιδιώτισσα βγαίνει στον δρόμο.
Ι.
Ο Ιρανός ποιητής τραγουδάει τον έρωτα, τον ακούν οι γυναίκες με τα χείλη ανοιχτά. Τα ντιβάνια του είναι τριαντάφυλλα, αηδόνια, λερωμένα σεντόνια και το κορίτσι καταπράσινο στη νεότητά του. Σήμερα η κρύπτη θα παραμείνει κλειστή. Καλοί καθολικοί θα δέχονται την όστια σε ορθάνοιχτα στόματα. Η μέρα γίνεται βροχερή -όχι όμως τόσο- στον αγώνα δρόμου δεν χωρά αναβολή. Ο καφές που καίει το γάλα που ξεχάστηκε στο μπακάλικο κι εμείς να συζητάμε για έναν νεκρό από καιρό ανθρωπισμό όσο οι γάτες κοιμούνται στις γωνιές τους. Έτσι καταλαβαίνεις κάθε χρόνο πως μπαίνουν τα κρύα σε μια πόλη κόκκινη, του Αγίου Διονύσου.