Η ανακλαστική διαλεκτική του λόγου και της βίας στον Θουκυδίδη

Η μελέτη αυτή ανιχνεύει κειμενικά στοιχεία στις Ιστορίες του Θουκυδίδη, τα οποία οδηγούν στην ανάδυση μιας άλλης προβληματικής που αφορά στην ανάγνωση του γίγνεσθαι το οποίο αφηγείται το έργο του πιο διακριβωμένα: η μελέτη αυτή εστιάζει την προσοχή της στο γίγνεσθαι όταν αυτό εκφεύγει, ή και διαφεύγει, της αναγωγής του στο καθολικό, στην αναπαράσταση, στο πλαίσιο της ψευδοδιαλεκτικής καθολικού - συγκεκριμένου? πρόκειται για το γίγνεσθαι-πόλεμος, για το γίνεσθαι-πόλεμος με προνομιούχες αναφορές του τον λόγο και τη βία, το οποίο αφήνει, πράγματι, τη δυνατότητα να αναγνωσθεί ριζικά διαφορετικά και, επομένως, να αποκατασταθεί ως συνεχές του γίγνεσθαι, ως γίγνεσθαι-continuum. Η ανάγνωση αυτή επιχειρείται στο πλαίσιο μιας άλλης, καινοφανούς, διαλεκτικής, πέρα από την ψευδοδιαλεκτική καθολικού – συγκεκριμένου και τις εκφάνσεις της (πλατωνική, εγενιανή, μαρξι[στι]κή): στο πλαίσιο της ανακλαστικής διαλεκτικής η οποία λαμβάνει, μέσα στις Ιστορίες, τη μορφή της ανακλαστικής διαλεκτικής του λόγου και της βίας, της ανακλαστικής διαλεκτικής όχι των αναπαραστάσεων αλλά των κρυσταλλώσεων του λόγου και της βίας? το γεγονός, όμως, της εκκάλυψης της διαλεκτικής αυτής, επιτρέπει, με τη σειρά του, την επαναπόδοση της υλικότητας, της βαρύτητας, του βάθους και της σωματικότητας της πρόσληψης του γίγνεσθαι εκ μέρους του υποκειμένου.