Περιγραφή Σ’ αυτήν τη συλλογή συγκεντρώνονται ποιήματα που είναι γραμμένα στη διάρκεια σχεδόν σαράντα χρόνων. Αν και, όπως έλεγε ο Μαλαρμέ, «δεν φτιάχνει κανείς στίχους με ιδέες αλλά με λέξεις», εδώ η ποίηση μοιάζει να γράφεται και με ιδέες: ιδέες για το αστικό βίωμα, τη μνήμη, τη λαγνεία, τη φθορά, τα ευάλωτα σώματα, τα καθημερινά συναισθήματα, το ιστορικό τραύμα, τον θάνατο.Στο επίκεντρο της συλλογής βρίσκεται το «ατελεύτητο του πεπερασμένου»: αυτή η στοχαστική επίγνωση της θνητότητας που ταυτοχρόνως κινητοποιεί την ποίηση και την κάνει να μιλάει για τον “μέσα” και για τον “έξω” κόσμο. Για τον ίδιο λόγο, άλλωστε, στη συλλογή αυτή, η ποίηση “διαβάζει” την ποίηση και βρίσκεται σε έναν διάλογο, άλλοτε φανερό και άλλοτε κρυφό, με άλλους ποιητές και συγγραφείς.