Περιγραφή "Ακούς Ακούς τη ζωή (σε σένα μιλάμε) τί θόρυβο παταγώδη πού κάνει Ή μόνο τη ζεις αποχαυνωτικά (κι ακόμη χειρότερα: φοβισμένα) απολαυσία του πανταξένου σου χρόνου "
Ήμουν, που λες, κι εγώ στο υπόστεγο, περίπου μόνος, με μυριάδες άλλους, μ' ερωτήματα συντριπτικά· και σένα που σε βρήκα και κάθισα δίπλα σου ακούς τη βροχή πάνω στους τσίγκους σε ρώταγα, τί γλώσσα να μιλάει τί μουσική απόδωσε αισθητικά το άγνωστο νόημά της, ωστόσο ελάχιστα κατάφερα να σ' αποσπάσω.