Περιγραφή Σε μια αφέγγαρη νύχτα (φανταστείτε) σε μια σκοτεινή σπηλιά, στο «άντρον τού Πανός» απέναντι από την Ακρόπολη (στου Φιλοπάππου) μεθυσμένοι από λιβάνια, «ξίδια» και άλλα αφροδισιακά ο Ξούθος και η Κρέουσα μυούνται στον έρωτα και περνάνε από την εφηβεία στην ενηλικίωση. Μόνον που η κόρη ήτο καρπερή και ο σπόρος ανυπόμονος κι ο καρπός τού έρωτά τους ξεμύτισε εννέα μήνες μετά. Έτσι όπως συνηθιζόταν τότε (βλέπε τον μύθο τού Οιδίποδα) παρατάει η μικρομάννα το βρέφος με τα ρουχαλάκια, τα στολίδια, τα παιχνίδια του, σε μια ωραία κούνια κοντά εκεί στον τόπο όπου «συν-ελήφθη». Πέρασε νύχτα βαριά, ασήκωτη, μέσα στα αναφιλητά. Με το που ανατέλλει ο Ήλιος πάνω από τον Υμηττό πάει να πάρει πίσω το μωρό, αλλά εκείνο άφαντο, δεν είναι πια εκεί. Ποιος το έκλεψε,Τίποτα βοσκοί, Μήπως το διαμελίσανε τα θηρία, Μα τότε, πού είναι τα σπαράγματα,