Το είχα βαθειά κλεισμένο στην ψυχή μου, ότι εκείνο ήταν το αγαπημένο ζευγάρι, αυτό που είχα εξιδανικεύσει στα εφηβικά μου χρόνια. Τώρα, όταν τα σκέφτομαι αυτά, ο νους μου ταξιδεύει...
Γιατί `Ολοι, κάποια στιγμή, αναρωτηθήκαμε για την ατυχία, για την διάψευση των ονείρων μας και για την απογοήτευση που μας προκάλεσε η επέμβαση στην ζωή μας, ανθρώπων οικείων και μη, που με την επιμονή τους μας ανάγκασαν να προδώσουμε ό,τι αγαπημένο πιστέψαμε.
Δεν υπάρχει, όμως, "γιατί". Αν υπάρχει, βρίσκεται στο γεγονός ότι μόνοι μας δεν είχαμε την δύναμη να κυνηγήσουμε την τύχη μας· στο ότι δεν φτιάξαμε την ζωή μας σύμφωνα με τα "θέλω" μας· στο ότι δεν κερδίσαμε την αγάπη που μας άξιζε· στο ότι, τελικά, δεν εκπληρώσαμε όσα αγκαλιάζουν τα μύχια της ψυχής μας...