Περιγραφή Αν ε?πρεπε να ορι?σουμε την αστυνομι?α με βα?ση μι?α και μοναδικη? αρχη? η? με βα?ση μι?α και μοναδικη? διατυ?πωση, θα ε?πρεπε να χρησιμοποιη?σουμε ε?να ερωτηματικο? σε αυτη? την προσπα?θεια? μας. Θα συμπυκνωνο?ταν σε μι?α απλη? και αμει?λικτη ερω?τηση: «Ποιος ει?σαι εσυ?,» Αυτο? που συνοψι?ζει την αστυνομι?α, αυτο? που της δι?νει την απο?λυτη ουσι?α της, ει?ναι αυτη? η ανακριτικο?τητα, η οποι?α αντιστοιχει? επι?σης στην πολυ? συγκεκριμε?νη διαδικασι?α -το?σο οικει?α πλε?ον σε εμα?ς- του ελε?γχου της ταυτο?τητας: «Τα χαρτια? σας, παρακαλω?!»Παρ ο?λα αυτα?, η ερω?τηση «ποιος ει?σαι,», δια? στο?ματος της αστυνομι?ας, πα?ντα υπονοει? κα?τι περισσο?τερο απο? μια προ?θεση απλη?ς αναγνω?ρισης...Ο Φίχτε, εκπρόσωπος μιας από τις πλέον θεωρησιακές εκφράσεις της φιλοσοφίας του Εγώ, το 1797 κατέρχεται από τα υψίπεδα του φιλοσοφικού του στοχασμού για να προτείνει συγκεκριμένα μέτρα, μέτρα αστυνομικά, οδηγώντας με ουσιαστικό τρόπο στην επινόηση ενός αστυνομικού μηχανισμού ταυτοποίησης, στη συγκρότηση μιας αστυνομικής τεχνολογίας του Εγώ. "