Περιγραφή ΔΕΥΤΕΡΗ ποιητική συλλογή για τον Αριστείδη Τσαλδάρη, που αυτή τη φορά επανέρχεται με εξομολογητική διάθεση, αντλώντας ευθέως από το βιωματικό υλικό, αλλά από την απόσταση του αναστοχασμού και δίχως να συναισθηματολογεί. Μια ποιητική ανάπλαση συμβάντων, με ημερολογιακή διάρθρωση και ευρηματικά περάσματα, διανθισμένη με διακειμενικές ή πραγματολογικές αναφορές.* * *ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ (I)(μόλις έγινα κοινωνός των νέων)Μαθαίνωνα οδεύω με τη βροχήemmenez-moi au bout de la terreνα οδεύω παρέαμε τους γίγαντες της σκιάςαρνούμαι το κλουβίξεκλειδωτής ο χειμώνας θα φέρει το καλοκαίρικάτι σαν τα Τ-κύτταρα — οχήματα αντιγήρανσηςθα ξαναγράψωθα ξαναπαίξωθα...ΜΑΡΤΙΟΣ (X) Ανοίγω παλιά φύλλα καρδιάς τίποτα δεν αναίρω κι ας είναι αμίλητο το νερό.