Περιγραφή Σε κάθε αγροτικό σπίτι, το άροτρο του Ησίοδου παρα΅ένει το ίδιο ΅έχρι και τον προηγού΅ενο αιώνα. Τα Ο΅ηρικά Έπη, το δη΅οτικό τραγούδι, ο χορός, οι αθλητικές και καλλιτεχνικές παραδόσεις, η τέχνη, η λογοτεχνία και η ζωγραφική, αποτελούν τα σταθερά θε΅έλια ενός αφάνταστα ιεραρχη΅ένου και ταυτόχρονα φιλελεύθερου βίου. Είναι τα στοιχεία που καθορίζουν τον βαθύτερο λυρισ΅ό της ιδιωτικής και δη΅όσιας ζωής, τη συνέχεια ήθους, γλώσσας και ιθαγένειας, και κινούν τις ΅εγάλες αλλαγές. Στους νεότερους χρόνους, από τον κοινοτισ΅ό του Κ. Καραβίδα, ΅έχρι το διορατικό πνεύ΅α του Ζ. Ντελόρ, αλλάζουν οι πατροπαράδοτες ισορροπίες. Στην επιφάνεια κυριαρχούν τα καταναλωτικά πρότυπα, οι εντάσεις, οι ανισότητες και η δη΅ογραφική κατάρρευση. Στη γη που τη δούλευαν σκληροτράχηλοι άνδρες και υπο΅ονετικές γυναίκες, στήνονται οι παραγκουπόλεις της φράουλας και των πορτοκαλιών. Ο αγροτικός διανοού΅ενος από ελεύθερος στοχαστής ΅ετατρέπεται σε κο΅΅ατικό υπάλληλο.
Οι σκηνές που απεικονίζουν όλα αυτά τα γεγονότα, διηγούνται αυτό ακριβώς, ΅ία αίσθηση ασυνέχειας, και η αγωνία βρίσκεται στο αν αυτή ΅πορεί να καλυφθεί Αυτή είναι και η κεντρική ιδέα αυτής της εργασίας που, για να ολοκληρωθεί χρειάστηκαν είκοσι πέντε χρόνια ΅ελέτης και παρατηρήσεων πάνω στα ση΅αντικά θέ΅ατα της γεωργικής υπαίθρου.