Ένα κουβάρι ο χρόνος τυλίγεται, ξετυλίγεται και πάλι απ την αρχή. Ο χρόνος ο άτρωτος, το μέτρο στη θνητότητά μας.
ʼχρονε χρόνε, συμπαντικέ, αόρατε στην παρουσία σου, ορατέ ζωγράφο πάνω μας, σε πλάσαμε όμοιό μας. Αιώνιε χρόνε, πώς κυρτώθηκες, Πώς τα χρόνια μας παιδικό κουβάρι έπλεξες, Χρόνε χωρίς αρχή και τέλος, πανδαμάτορα, Αιώνιε Χρόνε ανθρωποκαταλύτη!