Περιγραφή Πάρε φτερὰ τοῦ Κόρακα, καρδιὰ τοῦ ΔογκισώτηἹπποτισμὸ τοῦ Γιαχουντῆ φιλὶ τοῦ ἸσκαριώτηΤοῦ Λορεντζάκι τὸ σχοινὶ, τοῦ Παπαδάκη πόνοΤὸ αἷμα ποὺ πλημμύρισε τὸ φετεινὸ τὸ χρόνοΤῆς ὄχεντρας τὸ λύγισμα, τῆς ἀλεποῦς τὸ μάτιΚαὶ τῆς πατρίδος ἔρωτα ἀπὸ τὸν ἘφιάλτηΤοῦ λιακονιοῦ τὴν ὀμορφιὰ, τὴ ζέστη τοῦ χειμῶναΤοῦ Βενιζέλου τῆς ψυχῆς νὰ ἔχης τὴν εἰκόνα.Μαντινάδα που τραγουδήθηκε στην Κρήτη το 1893 την περίοδο που το νησί συγκλονιζόταν από την καταδίκη σε θάνατο και την εκτέλεση δύο Ελλήνων χριστιανών, του Αντώνιου Λαρεντζάκη και του Γεώργιου Παπαδάκη. Οι Λαρεντζάκης και Παπαδάκης το 1893 κατηγορήθηκαν άδικα για τον φόνο ενός μουσουλμάνου, του Τουρκοκρητικού Τεφίκ Βέη Μπάντρη ή Μπαντράκη.Ο Ελευθέριος Βενιζέλος όχι μόνο ήταν δικηγόρος της πολιτικής αγωγής αλλά αγωνίστηκε με φανατισμό για να εκτελεστεί γρήγορα η θανατική ποινή των δύο νέων ώστε να μην υπάρξει χρόνος για να δοθεί σουλτανική χάρη ή να γίνει αναψηλάφηση της δίκης και να προσκομιστούν στοιχεία που θα αποδείκνυαν την αθωότητά τους.