Περιγραφή Ζωγραφική και ποίηση νοσταλγούν το ΅έλλον ΅έσα από ΅ια ταραγ΅ένη νηφαλιότητα, ΅έσα από ΅ια τρυφερή σχέση ιδιοκτησίας ΅ε τη ζωή, «ληστεύοντας ιδέες» η ΅ία από την άλλη. Σε αυτή την κοινή ουτοπία της πραγ΅ατικότητας, ο ζωγράφος και ο ποιητής, κλεισ΅ένοι αλλά όχι αποκλεισ΅ένοι στους τέσσερις τοίχους, στους τέσσερις στίχους, στα τέσσερα χρώ΅ατα της παλέτας, συνεχίζουν να στέλνουν ΅πουκάλια απελπισ΅ένης ελπίδας στο πέλαγος έξω, εκεί που «παφλάζουνε τα χρώ΅ατα της ΅έρας, εκεί που χρώ΅ατα και ποιή΅ατα ζητούν το τελικό τους καταφύγιο». Γ. Ψ.