Περιγραφή ... Η νοημοσύνη μας από τον νόμο της αιτιότητας γλιστρά και φεύγει απαρατήρητη, απαλά και αθόρυβα. Προκαταλαμβάνοντας τον Κρόνο/χρόνο τείνει να διαχυθεί αδιαφοροποίητη στο δίκτυ της συγχρονικότητος, χωρίς όμως να παρακωλύει τον νόμο της αιτιότητας στην λειτουργία του.Θαυμάζοντας βλέπουμε και βλέποντας θαυμάζουμε. Θαύμας, η δύναμη της ψυχής του όντος, και Ίρις, η αενάως νέα κόρη του, προστάτις της καθαρότητας του βλέμματός μας.... Χωρίς φως δεν υπάρχει όραση. Κατ' αναλογίαν, χωρίς γνώση δεν υπάρχει υψηλή νοημοσύνη. Πώς χωρίς φως/γνώση ο νους/νόηση θα θαυμάσει την, εκτός χωροχρόνου, νοερή αλήθεια της αόρατης πραγματικότητας,... Ναι, υπάρχει ο Θαύμας, το θαύμα, η ελληνική γλώσσα. Συνδετικός λόγος συνοδεύει συνδέοντας το δημιουργικό έργο του Ζηνός/νού με τον απειροελάχιστο νου των θνητών ανθρώπων. Η μάνα γλώσσα η ελληνική έχει κυοφορήσει, γεννήσει, θηλάσει και ανδρώσει στο απόκρυφο άντρον του χρηστηρίου της Νυκτός εκείνες τις λέξεις οι οποίες εμπεριέχουν έννοιες...Ο ελληνικός λόγος οριοθετεί με τα ονόματα των θεών των Ελλήνων τους παν-συμπαντικούς νόμους, ορατούς και αόρατους, φυσικούς και νοητούς, άπειρους, απόκρυφους, μυστικούς, καθάριους. Ό,τι ακολουθεί δεν ασπάζεται καμμία θρησκεία. Τα ονόματα των Ελλήνων θεών, η θεολογία μας, είναι η εξόρυξη του χρυσού από τα απύθμενα μεταλλεύματα που μας εκληροδότησε το υπερουράνιο αρχείο της επιστήμης. Εκεί είναι καταγεγραμμένος ο νόμος των ονομάτων.