Θρήνος της Υπεραγίας Θεοτόκου

Λεγόμενος τη αγία και μεγάλη Παρασκευή

Κατά τα χρόνια που ο Arnold van Germert κι εγώ προετοιμάζαμε την έκδοσή μας του "Θρήνου εις τα Πάθη και την Σταύρωσιν του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού" του Μαρτίνου Φαλιέρου, διάβασα και μελέτησα πολλούς άλλους "Θρήνους της Θεοτόκου", τόσο από τη Δύση όσο και από τον ελληνικό κόσμο. Ένας από τους τελευταίους, που τον αποκαλούσα πάντα "Θρήνο του Μανούσακα" (ο Μ. Ι. Μανούσακας, στη σημαντική του μελέτη του 1956 για τους Θρήνους της Παναγίας, μας είχε δώσει μία πρώτη έκδοση του έργου), μου έκανε μεγάλη εντύπωση λόγω της λιτότητας της έκφρασης και της δομικής του τελειότητας. Όταν έτυχε να βρω και άλλα χειρόγραφα, που έδιναν ένα πολύ καλύτερο κείμενο από εκείνα στα οποία βασιζόταν η έκδοση του Μανούσακα και, επιπλέον, τη λατινική μετάφραση του έργου, που αποδιδόταν μάλιστα στον Εφραίμ τον Σύρο, αποφάσισα να επανεκδώσω το "Θρήνο της Θεοτόκου". Από ευγνωμοσύνη στον Μ. Ι. Μανούσακα, που μας έδωσε την πρώτη γεύση του σημαντικού αυτού κειμένου πριν από σχεδόν πενήντα χρόνια, του αφιερώνω τη νέα αυτή έκδοση. [...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)